شروع ماه محرم و مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
چاووش میخواند دوباره روضۀ غم را باز این چه شورش، چه عزا، چه نوحه، ماتم را چاووش میخواند که ای مردم! محرم شد داغ عــــزای اشــــرف اولاد آدم شـــد جن و ملک هم تکـیۀ مـاتم به پا کردند گـریـه برای غـربت خـون خـدا کـردند کوچه به کوچه شد سیه‌پـوشِ عزای او از هر طرف آید به گوشِ دل صدای او هل من معینِ اوست در گوش زمان پیچید فـریاد او در وسعت هفت آسمان پیچید امر به معروف است و نهی از منکر آئینش حق و عـدالت، مکـتب و آزادگی دینش آیا کسی انـدیـشهاش را یار خواهد شد؟ بر فرق ظلم و تیرگی آوار خواهد شد؟ آیا فقط باید برایش روضه‌خوانی کرد؟ یا اینکه از مشی و مرامش پاسبانی کرد؟ در کل ارض کـربلا پیـغـام آگـاهی‌ست هر روز عاشوراست یعنی روز حق خواهی‌ست او تشنه اما تـشـنۀ عشق و عـدالت بود او دشمن ظـلـم و تباهی و جهـالـت بود یک روز داغ لاله و یاس و شقایق دید در موج خون افتاده هفتاد و دو عاشق دید زخم از ستاره بر تنش افزون، به خاک افتاد عصر شهادت غسل کرد از خون، به خاک افتاد افـتـاد تـا اســلام و آزادی بــپــا بــاشـد بر مـأذنـه گـل‌نـغـمۀ «حَیَّ علی» باشد در آخرین فریاد خود فرمود راهش را هم گریه باید کرد، هم پیمود راهش را اینک شما و این مسیر سرخ و نورانی پـیـمـودن ایـن راه با چـشـمـان بـارانـی |